o อยากเขียนกลอนได้ฉ่ำเหมือนน้ำผึ้ง
อ่านแล้วซึ้งซาบสุขทุกอักษร
ให้รื่นรวยรินรสทุกบทกลอน
จนสะท้อนสะท้านจิตมิตรทุกคน
เพื่อผู้อ่านอ่อนไหวหัวใจหวิว
ราวช่อหลิวลู่โอนคราวโดนฝน
แต่ครั้นลองรื้ออดีตออกคิดค้น
มีสักหนไหมอารมณ์เคยสมจินต์
ที่เขียนแต่กลอนอวดความปวดร้าว
ใช่อยากสาวใส้ตนให้คนหมิ่น
เคยเห็นแต่ความช้ำน้ำตาริน
ความพังภินท์ความเศร้าและร้าวราน
ท้องฟ้าคลุ้มเมฆคลึ้มดูทึมอับ
ช่วยตอบรับว่าไม่มีชีวิตหวาน
การหวังคอยน้ำใจใครมาจาน
ต้องคอยนานถึงหมดความอดทน
กลอนบทแรกแม้จารเสียหวานฉ่ำ
ไม่กี่คำมักสะท้อนเป็นกลอนหม่น
ภาษากลอนย้อนมาฟ้องห้องกมล
โดยเผลอตนกรองกานท์ประจานใจ
ถ้าฉันขาดใจตายในวันนี้
ถึงไม่มีคนหมองช่วยร้องให้
ยังพอมีกลอนย้ำความอาลัย
ช่วยหม่นไหม้อาวรณ์ตอนสิ้นลม ๚
-๒๕๑๒
