บางตอนจาก "คำหอม" - เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์

เที่ยงคืนดื่นดึกเมื่อเดือนตรง
ดอกไม้เจ้าจะทรงช่อเกสร
เก็บได้ก็จะรายไว้ที่นอน
ถนอมอ่อนอุ่นแอบแนบนิทรา

ลมประเลงลำนำกล่อมลำน้ำ
ยามค่ำย่ำคืนสะอื้นหา
ผิวแผ่วเป็นเพื่อนเดือนดารา
เพ้อภาษาอารมณ์ที่ลามลวง

กาเอ๋ย เจ้ากาหลง
จะหลงลงดงใดใครเขาห่วง
คนจรนอนดินถวิลดวง
ดอกฟ้าฤๅจะร่วงลงมามือ